[Vietnamese watervenkel – water celery; java waterdropwort (EN)]

Deze Japanse waterpeterselie, niet te verwarren met de Japanse wilde peterselie of mitsuba (Cryptotaenia japonica), komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. Hij is daar gekend in de verschillende Aziatische keukens. Weliswaar onder verschillende namen. In Japan staat hij op de menukaart als 'seri', in Korea als 'minari' en in Thailand dan weer als 'phakchi lom'.

Er bestaan verschillende types van deze plant, zoals deze bontbladige 'flamingo' vorm. Volgens verschillende bronnen zou dit de meest koude tolerante vorm zijn. Al is ook deze vorm slechts beperkt winterhard. Als het 's winters kouder wordt dan -5°, doe je er goed aan om de ondergrondse wortelstok wat te beschermen tegen de in de grond trekkende kou. Dit kan makkelijk met een stuk karton of wat stro. Indien je ervoor kiest om de plant in pot te telen, is het aangeraden om de pot 's winters te beschermen door hem bijvoorbeeld in een onverwarmde serre te zetten.

De Japanse waterpeterselie staat, zoals de naam doet vermoeden, graag op een vochtige plaats. Het is met name een moerasplant die van nature vaak voorkomt aan de oevers van beken en poelen. De planten kunnen tot wel 1 meter hoog worden en groeien uit een ondergrondse wortelstok. Via deze wortelstok zal de plant in de breedte aangroeien. 's Winters sterven de bladeren bovengronds af.

Deze soort uit de Oenanthe familie is een van de weinige waarvan het blad eetbaar is. Het zijn voornamelijk de jonge scheuten die gebruikt worden. Deze zijn zoals dikwijls het smakelijkst. De smaak situeert zich tussen wortelen en peterselie. De jonge scheuten en bladeren kunnen zowel rauw als gekookt gegeten worden. In Korea is het een gekende 'side dish' om geblancheerde scheuten te serveren met wat sesamolie. Ook kan je de bladeren gebruiken als selder of peterselie, je kan er bijvoorbeeld heerlijke soep mee maken.

Planten in pot (P9) zijn het ganse jaar leverbaar, zolang de voorraad strekt.