[groenlof, suikerbrood, bittere pee, molsla – common chicory (EN)]

De wilde cichorei is de voorouder van onder andere het witlof, het roodlof en het groenlof. Deze cultivars zijn geselecteerd op kleur, smaak en opbrengst van het blad. Net als deze groenten maakt de wilde cichorei ook een penwortel. Deze penwortel werd in tijden van oorlog geoogst om te roosteren. Van deze geroosterde wortel werd dan soort koffie gemaakt of werd toegevoegd aan koffie als smaakmaker.

Ook voor de teelt van de wortel zijn er ondertussen enkele selecties in de handel. Zowel voor de teelt als koffiesurrogaat als voor de commerciële teelt voor inuline extractie. De wortel bevat immers een hoog gehalte van de zoetstof inuline.

De wilde cichorei is een inheemse doorlevende plant die in zijn eerste jaar uitsluitend blad en een penwortel vormt. Pas in zijn tweede jaar zal de plant gaan bloemen. De tot één meter hoge bloemen verschijnen in de zomermaanden en kleuren prachtig blauw. Hierdoor is het een zeer mooie verschijning in wegbermen en op dijken. Ook in een bloemenborder past hij dus goed en ook insecten waarderen de bloemen. Voor hun is het immers een gedekte tafel boordevol nectar.

Zowel de bloemen, bladeren en de wortel van de plant zijn eetbaar. Wel is de wortel eerder bitter van smaak. Deze bittere smaak verdwijnt gedeeltelijk door hem tijdelijk te weken in wat water. Ook door het bakken of stoven wordt de smaak wat zoeter.

De jonge bladeren kunnen rauw of gestoofd gegeten worden. Om de smaak van de bladeren wat te verzachten wordt cichorei wel eens gebleekt, in de culinaire wereld spreekt men dan over molsla. Dit gebleekte blad is net als witlof te eten.

Ook de bloemen zijn eetbaar en een mooie toevoeging aan salades. De bloemknoppen kunnen ingelegd worden als kappertjes.

Planten in pot zijn het ganse jaar leverbaar, zolang de voorraad strekt.