[beerwortel – baldmoney, spingel (EN)]

De bergvenkel komt van nature voor in bergachtige streken van Centraal-Europa, met name in het zwarte woud en in de Eifel. Het is een kenmerkende soort van vochtige hoogveengraslanden waar ze met hun witte bloemschermen het uitzicht van de bergweides bepalen. Vermits bergvenkel voornamelijk in Duitsland groeit, is het gebruik van deze venkel vooral in de Duitse keuken gekend.

Deze winterharde, doorlevende plant verkiest een vochtige bodem en een zonnige standplaats. Ook in halfschaduw doet hij het goed. De planten groeien in rozetten vanuit een dikke, lange wortelstok die zich diep in de bodem boren. Het typisch fijn geveerde blad lijkt op een venkelblad maar toont nog fijner en zachter. De bladeren groeien tot een halve meter hoog. De bloemstengels en witte bloemschermen die nog net iets hoger worden verschijnen vroeg in de zomer.

De bloemschermen trekken net als vele andere witte schermbloemen veel insecten aan, met name kleine vliegjes, mieren, kevers en sluipwespen. Omdat schermbloemen een voedselbron zijn voor dergelijk breed scala aan insecten zijn deze onmisbaar in een natuurlijke tuin.

In de keuken is bergvenkel enorm veelzijdig. Heel de plant kan gebruikt worden. Hij bezit een hele reeks aan medicinale eigenschappen en de smaak is uniek. Zo wordt er in Duitsland een heerlijke schnaps mee gebrouwen. De wortelstok is wat vergelijkbaar met pastinaak en kan als groente gegeten worden. De zaden kunnen als keukenkruid gebruikt worden en van de bloemen wordt een siroop getrokken.

De bladeren worden als groente of als keukenkruid toegevoegd aan allerlei gerechten zoals salades, visgerechten, sauzen, …. Ze geven het gerecht een bijzondere kruidige smaak. De smaak en geur van de bergvenkel situeert zich tussen venkel, lavas en zwartmoeskervel. Door deze krachtige smaak wordt er zelfs een speciale kruidige kaas gemaakt van de melk van koeien die grazen op de bergweides met deze venkel.

Planten in pot zijn het ganse jaar leverbaar, zolang de voorraad strekt.